| صفحه اصلی تماس با ما عناوین مطالب پروفایل قالب سبز | ||
|
|
ڕۆژ لە ئاسمانا زۆر شت ئەبینێت بێ‌شک ئەبینێت دارەبەڕووەکان شقارتەی قین و نەفرەتی کام کەس ئاگریان ئەدا و گیانیان ئەسێنێت
بێ‌شک ئەبینێت کێ شەق هەڵ‌ئەدات لەو دەس‌فرۆشەی وا بیری بە لای نانە و نەمردن گەرچی جارجاریش بە لای خۆکوشتن!
بێ‌شک ئەبینێت ئەسرینەکانی کچێکی هەژار لە نێو ژوورەکەی جەنابی بەرپرس - دەم بە پێ‌کەنین! - بێ‌کەس و تەنیا چۆن ئەڕژێنە خوار
بێ‌شک ئەبینێت هەزاران ژیان وەک پەڵگ هەڵ‌وەران لە پەنای دەرکی نەخۆش‌خانەکان یان نەخۆش‌خانەی بێ دەوا و دەرمان لە بوومەلەرزە، تەسادوف، برسان!
بێ‌شک ئەبینێت حەشارگەی قووڵی گەنجینەی دزراو بێ‌شک ئەبیسێت هاوار و ناڵەی خاکی فرۆشراو ئاوی دەرکراو
ڕۆژ لە ئاسمانا زۆر شت ئەبینێت تەنانەت شەویش لە ئاوێنەی مانگ
پرسیت ئەمانەم چۆن پێ‌زانیوە؟! ئەزانم ئەڵێی خێرا کە ماندووم سەیر نیە چوون ڕۆژ نامەی بۆ ناردووم..!
عەزیزم بەڵام بێ‌گاڵتە و جەفەنگ ڕۆژ هەر کەسێکە وا ورد ئەبینێت هەم ورد ئەبیسێت هەم ورد ئەنووسێت بۆ وەڵاتەکەی ویژدان وریایە ئەگەرچی هەزار کۆسپی لە ڕێ بێت بۆ نان و بۆ گیان مرۆڤایەتی ناگرێ بە کایە بێ‌شک بزانە پێ‌نووسی دەستی نرخەکەی واتە نرخی سەربەستی..
برچسب‌ها: ڕۆژنامەوانی شیعر [ شنبه 30 تير 1397 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
چی بڵێم گیانه چی بڵێم که‌وا: قووڵایی زریه‌ی لمی داخه‌کان
به‌رزایی ته‌شقی تاپۆی ئاخه‌کان
له شووره‌کاتی ئه‌م وڵاته دا
ڕێگه‌م پێ ده‌گرن
که ده‌نگ هه‌ڵبڕم
یان به ئه‌سپایی یان گه‌روو بدڕم:
ئه‌ی برسیانی هه‌زاران ساڵه
ئه‌ی تینووانی هه‌زاران ساڵه
جێژنتان پیرۆز
بۆ چرکه ساتێ
حه‌سانه‌وه‌تان
خه‌ونتان به ئاو
لێڕی چڕ و پڕ
له ژێر سێبه‌ری خه‌مرکان پیرۆز! برچسب‌ها: هه‌ڵبه‌ستشێعری کوردیشعر کردیعید رمضانشعر انتقادیشعر [ پنج شنبه 16 مرداد 1392 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
ساعت چهار بامداد 26 مرداد سال 87 بود. خیلی‌ها شاید در هوای خنک صبحگاهی یا کولر خانه در کنار عزیزان و خانواده‌اشان آرمیده و با لبخندی بر لب و امید به شادی‌های فردای زندگی، خواب‌های خوش می‌دیدند. اما کسی چه می‌دانست که کمی آنسوتر دخترکی داشت با چشمان وحشت‌زده به جلّادش التماس می‌کرد. التماس می‌کرد که جانش را نگیرد. او هنوز جوان بود. 18 سال بیشتر نداشت و با دژخیمش چنین لابه و زاری می‌کرد که: - پدرجان! پدرجان! تو را خدا.. تو را خدا مرا نکش! مگر من چه کرده‌ام؟! مگر من دختر تو نیستم؟! مگر تو مرا به دنیا نیاورده‌ای؟! چرا می‌خواهی مرا بکشی؟! چرا با آن ساتور می‌خواهی گردنم را بزنی؟! مگر تو نباید مایه‌ی امنیت و آرامش من باشی؟! مگر من نباید در کنار تو، در خانه‌ی تو آرام‌ترین لحظات را داشته باشم؟ پدر جان.. پدر عزیزم.. آن ساتور را کنار بگذار.. مرا نکش.. من گناهی ندارم.. می‌دانم هیچ وقت مرا دوست نداشته‌ای.. وقتی به دنیا آمدم نه تنها نخندیدی بلکه در سرمای زمستان مرا با مادرم از خانه بیرون کردی.. از اینکه مادرم مرا به دنیا آورده بود خشمگین بودی.. تو مرا نمی‌خواستی.. دختر نمی‌خواستی.. ولی.. ولی چه کنم که دختر شدم.. سال‌ها من و مادرم را از خود راندی.. طوری که مادرم سر از تیمارستان درآورد و هنوز هم آنجاست.. چند روز پیش رفتم ببینمش.. آی مادر رنجدیده‌ام.. کجایی.. کجایی که ببینی پدر عزیزم می‌خواهد مرا بکشد.. می‌خواهد بالأخره کاری را که همیشه آرزو داشته انجام دهد.. می‌خواهد از شر وجود من راحت شود.. کاش به من اجازه داده بودند در تیمارستان پیشت بمانم.. چون می‌دانستم چه سرنوشتی در انتظارم است.. پدر جان.. پدر جان مرا نکش.. من از مردن می‌ترسم هرچند.. هرچند هیچ وقت طعم زندگی را نچشیده‌ام.. مرا به زور شوهر دادی و در اصل فروختی.. هرگز نفهمیدم زندگی چیست.. در خانه‌ی شوهری که چندین و چند سال از من بزرگتر بود؛ بدترین آزارها را تحمّل کردم چون خانه‌ی پدری مأمنی برای من نبود.. پناه من نبود.. جایی برای من نداشت.. پدرجان.. آن ساتور را بگذار کنار.. من دخترت هستم.. پاره‌ی تنت هستم.. چگونه می‌توانی تا بدین اندازه بی‌رحم باشی؟! پدرجان.. از چشم‌هایت می‌ترسم.. چشم‌هایی که در آنها کمترین نشانی از محبت پدرانه نمی‌بینم.. چقدر با من غریبه هستی.. پدر جان این خانه‌ی من هم هست.. چرا در خانه‌ام مرا می‌کشی؟! چرا درها را بسته‌ای؟! چرا نمی‌خواهی کسی مرا نجات بدهد؟ چرا نمی‌خواهی کسی فریادم را بشنود؟ پدر جان.. پدر عزیزم.. من دختر ضعیف تو هستم.. آن از مادر بیچاره‌ام در کنج تیمارستان.. این هم از شما.. پس من به کجا پناه ببرم؟ خدایا.. خدایا.. به فریادم برس.. من بی‌گناهم.. من بی‌گناهم و تو خود بهتر از هر کس دیگر می‌دانی.. پدر جان.. پدر جان.. تو را به خدا به من رحم کن.. مرا نزن.. آخ.......... بس است.. بس است.. نزن.. پ پ پ پ در.. پپپ..ددد............................
و خون فوّاره زد و بخشی از صورتش را پوشاند. صدای فریاد و ضجّه‌های دردناک دخترک دیگر درنیامد. گلویش بریده شده بود. چشمان وحشت‌زده‌ی معصومش کم‌کم خیره شده و از جنبش افتادند. دست و پا زدنش نیز چندان نپایید و لاشه‌ی ضعیف و بی‌جانش سرانجام در برابر پــــــــــــــــــــــــــدر آرام گرفت...
نام آن دخترک فرشته‌ی نجاتی بود. ساکن روستای کانی‌دینار مریوان که هیچگاه فرشته‌ی نجاتی به نجاتش نیامد..
 پێکه‌نینم دێ به گریان گه‌ر خه‌می من چاره کا
ئاخ که شک نابه‌م که‌سێ ئیدراکی ئه‌م ئازاره کا
ناخی گرتووم چنگی بوغزێکی پڕووکێنه‌ر به‌ڵام
بێجگه خۆم کێ هه‌ستی ئه‌شکه‌نجه‌ی په‌تی ئه‌م داره کا
چه‌رخی زاڵم! سه‌د هه‌زاران جاره‌یه ده‌ردی دڵم
باوه‌ڕم پێ ناکرێ ئیتر بڕی ئه‌م جاره کا
بۆ گه‌رووم بدڕێ له ناڵه‌ی جه‌وری ده‌ور و دووره‌کان
لێره باوکی مێهره‌بان گه‌ر ئه‌وکی کیژی پاره کا
لێم گه‌ڕێن گه‌ر که‌وشه‌نی شێعرم شکاند به‌م مه‌حنه‌ته‌م
پشتی شێعرم ناتوانێ تامڵی ئه‌م باره کا
کاتێ هاتی پێکه‌نین پاوان کرا بوو کاتی چوون
با برات ئه‌شکێکی ئاڵت تۆشه له‌م شه‌وگاره کا برچسب‌ها: قتل های ناموسیقتل فرشته ی نجاتیدخترکشی در قرن بیست و یکم [ دو شنبه 26 مرداد 1392 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
بیری له شه و ده کرده وه:
به ندی ئاواتی گرێ دا
برچسب‌ها: ڕۆژی ماندووشێعری ش ش شه وهه ڵبه ستی کوردیبێ که سی [ پنج شنبه 13 تير 1392 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
وه کوو قاپو که لیمشتیک له لووتکه ی به رزی هه ورازیک هینابیتی: له ژالی سه ر بلیندی خوم ته ره ی خاکی نه وی ناموی کردوم سوی خوشه ویستی..
18 سه رماوه زی83 برچسب‌ها: خوشه ویستیخاکی نامو [ شنبه 14 بهمن 1391 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
ئه ی ئازادی ئه تو چیت؟ ئه تو کییت؟ ناتناسم! کوری کیی؟ کچی کیی؟ له کوی له دایک بوووی؟ له کام خیلی؟ له کوی ویلی؟
که س ناتناسی و هه موو که س له دووت دایه من خوم زورت بو گه رام.. ته نانه ت له کونه مشکه کانی مالی پووره نارنجیش! ده سم نه که وتی له هیوا نه برام
گوتیان له ولاتیکی دووریان دیتووی پیم زانی: پتر له خشه ییکیان نه بیستبوو
گوتیان له کولانه پیچاوپیچه کانی میژوودا له دووی پیلاوه کانت ده گه ریی! ئه گه ر وایه پیخواس وه ره: پیلاوی بالدارت بو ساز ده که ین ئه سرین له ژیر پی کانت هه لده سووین تـــــــــــا زیخی رمه کانیان تی رو نه چی ئاگری کووره کانی مرو کولاندن نه یان سووتینی
شریتی گورانی و سترانی شالووران و هه زاران و لیزمه ی بارانت بو هه لده خه ین تـــــــا:
زره زری زنجیری به ندیان نه عره ته ی بکوژانی «مه عموور و مه عزوور!» هاره ی گوله بارانی دلان و بوردمانی مالان هه نسکانی هه تیوان و مندالانی بی به رگ و پی خواس و برسی گرمه و هوری نوینه رانی دووسه د کیلو گرامی خودا نالین و هاواره کانی ته نیایی باوکانی شه رمه زار و دایکانی جگه ر سووتاو گویکانت ئازار نه دا
په رده ی سوور و رازاوه ی گول و به هار و زرق و برقی شاره کان و بالای به رزی بیناکانی ئیمپایرسته یت و ریکخراوی نه ته وه یه ک گرتووه کان و چه رخ و فه له کی شاره کانی یاری و وینه کانی مانگ و مه جه رره کانی گه ردوونت له به ر چاو راده گرین تـــــــــــــــا:
دیمه نی زامه گه نیوه کانی کیمیاوی کراوه کان ئیسک و پریسکه ده ر په ریوه کانی رووته له برسیه کان سرووشکه قه تیس ماوه کانی ئه لف و بیی ژیان بالای به رزی ماله کانی خودا و شه قام خه وه کانی چله ی زستان کریکاره ده س به تاله کانی سه ر کز و هه ناسه سه ر دی مه یدانه کان چاوه جوان و گه شه کانت ماندوو نه کا
وه ره.. ئه ی ئازادی ئه گه ر پی خواسیشی
به لام گوتیان: هیشتا له دایک نه بووی..ئه من بروام نه کرد ئه دی چون ناوت هه یه؟! بو خوم گوتم: ره نگه مردبی ئه ری.. ره نگه ئه مه بی راسی به لام به داخ! نه تم ناسی که نگی له دایک بووی؟ له کام خیل بووی له کوی ویل بووی که ی مردی له کوی مردی کی توی کوشت؟! برچسب‌ها: هه لبه ست(شعر کردی) [ سه شنبه 27 تير 1391 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
بیری له شه و ده کرده وه روژی ماندووی بی که سی خه مبار به لکوو له ناخی دلی ئه و دا له ئه ستوونی پریسکه ی لاله ییکی دوور به ندی ئاواتی گری دا.. برچسب‌ها: هه لبه ست(شعر کردی) [ سه شنبه 27 تير 1391 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
ژیان لای من هه ر ده میکه وه کوو مردن وه ک له زریای کش و ماتی کاتی خه م باهوری ئاخیک هه ل بکا بو شه پول کردن
ژیان لای من هه ر ده میکه به قه د ترووکه ی چاوی یاریک له ئاستی چاوی نازداریک
به قه د چورینی سروشکیک قه تیس مابی
وه ک هه نسکی هه تیویک بو دووری ئاسوی بووکه لیکی جوان سووچی بازاریک
ژیان واتا: ئه لبومیکی عه کسی مه رگ و ئاخ ترووکه ی چاو و چورینی سروشکیک و هه نسکانی هه تیویک
ژیان لای من هه ر ده میکه به قه د.. بیلیم؟! نسکه نسکی هه تیویکه..! برچسب‌ها: شعرهه لبه ست(شعر کردی) [ چهار شنبه 24 خرداد 1391 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
له سه ر فه رشی شه قامان شه و له گه ل تو بووم ده چووم ئه مما.. که بینیم سیبه ریکی تاک له خه و رابووم.. ئه تو بووی هه ر ئه تو من نا..!
ترجمه: بر فرش خیابان ها شباهنگام با تو راه می پیمودم اما چون دیدم سایه ای تنها را از خواب بیدار شدم: تنها تو بودی نه من..! برچسب‌ها: شعر کردی [ پنج شنبه 21 ارديبهشت 1391 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
بی تو نوخته ییکم چه رخه ده ده م له ناو جوغزیکی مه زندا له گه ل تو جوغزی دنیا ویک دیته وه و ده بیته ئه نگوستیله ییک له په نجه ی پیتیکی مندا..
ترجمه: بی تو نقطه ای هستم سرگردانم در دایره ای بزرگ با تو دایره ی جهان در هم فشرده می شود و می شود انگشتری در انگشت یک حرف من.. برچسب‌ها: شعر کردی [ شنبه 2 ارديبهشت 1391 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
ویردی سه ر زارم له میژه له کاتی وا ته نگه تاوی خه م ئه بم وایه: ئه من دوو شاعیرم ده وی یه ک له یه ک ئالا به هیز و خامه ره نگین تر: یه که میان بو وه ی که وه سفی کا: - گرپژینی مه حنه ت و ده رد و په ژاره م - بی سنووری گوره پانی بی که سیم - کوتی بی ده نگی له ئه ستوی هاوار کراوم - پله ی تارمایی روژیارم!
ئه وی تریان.. به راسی گه ر شاعیریکی وا ببی ری بباته شووره کاتی روحی من بخولقینی ده ری ببری بو یه که م جار ئاشکرای کا منی ون! ئایا نابی ئاره زوو که م شاعیریکی تر هه بی تا وه سفی کا سیحری خه یال و خامه که ی ئه و شاعیره..؟!
برچسب‌ها: شعر کردی [ پنج شنبه 18 اسفند 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
که زیر له گه نداو ئه که وی
که گول خونچه به بی نازی له سه ر قیرتاوی شه قامان سیس ئه بی یا خو پی شیلی پیلاوی پیس ئه بی
که ساواییک به بی به رگی و برسی له زبلان یا له به ر ده رکان به جی دیلری
یا خو په رتووکیکی نیچه و قه له م کیشیکی داوینچی و وتاریکی پر له زانستی ئه نشتاین له گه وری تاری چوارپی یان فری ده دری
که رووناکی و تریفه ی مانگه شه و هاوکات به سه ر گوری شاعیریکا هه ل ئه باری و به سه ر کویریکی زیندوودا
ئاخ.! ئاخ.! ئاخ! که چه ندیان حه ق به سه ر ئه و دنیایه دایه..
برچسب‌ها: شعر کردی [ پنج شنبه 18 اسفند 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
هه رگیز گریان و پی که نین ئاو و ئاور ده رد و خوشی به فر و تین یان بوون و نه بوون مه رگ و ژین پیک نایین له گه ل یه ک هه رگیز نووستووی نیو شه قام و دانیشتووی کوشک و قه لاش هاو سفره نین
کاتی که وا : بویاخ چییکی زارو لاچاویکی کز ده بریته که وشانم باوکیکی شه رمه زار ده چری : بکرن !.. بکرن گیانم.! کیژیک ده چری : جامی زیوینی مه یتانم به کری.! ئه ی هو.! چونیان ده کری؟ چونیان ده کری؟ لیدانی دل بو ژیان و بی ده نگی زمان؟!
برچسب‌ها: هه لبه ست (شعر کردی ) [ شنبه 6 اسفند 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
ئه ی شیعر زورم شه که ت کردی ببووره دیده که م هه ر ئه توم یاری له ژینی ده رده داری خه مزه ده م
بیجگه تو هیچ خه م ره وینیک لیره من ناکه م به دی هیمنی گیانم « ئه دی من چون په نا بو تو نه به م »
ئاشنه ی ده ردی ده روونی پر له ژانم هه ر ئه توی ئاخرین تینی ژیانی من له دونیای زوقمه ده م
ده ردی مردن هه ول ئه ده ن ده رمانی که ن خه لکان که چی روونه لیم ده ردی ئه من ده رمانی هه ر مه رگه و عه ده م
هه ر له کازیوه هه تاکوو بوره تاری کاتی شه و گه رمی ژینه هورکه هورکی بوون که چی من گیان ده ده م
لام ئه دی جوانی نه ماوه شه ونم و خونچه و به هار دی له ده شت و کیو و به فر و هه ور و به حر و به ر زه ده م
ئی دی بیزارم له پات بوونی هه ناسانی ژیان ده م هه وی بتویم وه کوو به فر و به جاری بم قه ده م.. برچسب‌ها: هه لبه ست ( شعر کردی) [ جمعه 5 اسفند 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
به خه و بینیم که ئینسان بووم به دووربینیک خه ریکی دیتنی نووری کوره ی عه ردی قه دیمان بووم: - سی به شی ئاو: خوین، رووباری زرینچکاو کانی زووخاو - هه موو باران: سرب و ئه لماس هه رسی هه وری ره شی چاو و رشینه ی توپ و ته یاران - هه موو بوران: هه ناسه ی سه ردی ئه ژدادم له پشت په رده ی: ئه وین و قین، بزه و هه ست و هونه ر، هه لبه ست و کفر و دین هه مو بو نان هه موو بو نان بو مه رگی نان له پر بینیم به دووربینم له سووچیکی کوره ی ئه رزی قه دیمان دا له حه یشه ی بوران و باران، شه پولی ئاو: ئاشناییک! خه وتبوو! به چی خه ونی ده دی ئاخو؟! به ئینسان یا به هه لبه ستیک؟!
کی ده زانی چ بوو خه ونی؟ چ بوو؟ چ بوو؟..
] تی بینی: ئه م هونراوه یه له چوارچیوه ی بوچوونی زانستی ئه نشته ین سه باره ت به چونیه تی بارسا و بیچمی جیهان دایه که ده لی ئه و نووره ی له ئه جرامه سه ماویه کانه وه جیا ده بیته وه، له پاش ملیونان سال ده گه ریته وه شوینه که ی خوی و بو وینه ده توانی دیمه نی جیهانی که ونارامان پی پیشان بدا [ برچسب‌ها: هه لبه ست (شعر کردی) [ جمعه 5 اسفند 1390 ] [ ] [ شایان مهرستا (شب) ]
|
درباره وبلاگ  چه آسان شعر می‌سراییم و از انسانیت و حقوق بشر و صدها واژه‌ی از تداعی افتاده‌ی رنگین دیگر دم می‌زنیم. اما آن سوتر از دیوار بلند غرورمان، فراموشی‌مان و روزمرّه‌گی‌مان شعرها کشتار می‌شوند. انسانیت و حقوق بشر در گنداب‌ها دست و پا می‌زند و قاموسی به حجم تاریخ دور و نزدیک از واژگان زنده؛ گرد فراموشی می‌گیرد. چه ساده فراموش می‌کنیم مرگ «شعر» در جامه‌ی انسان را.. آری.. از شعرستانیم و از شعر بی‌خبر و از نزدیک‌ترین‌ها چه دورترین.. |